تسلیت هام باعث تسلی نمیشه
حتی تسلی و ارامش خودم
فقط اشکایی که وقتی به دیوار زل میزنم و از چشام میریزه ارومم میکنه....
وای به مردمی که دیگه اشک هم ارومشون نمیکنه
خدایا سفره ی مهمانیت انقدر جا کم داشت که عزیزامونو بردی؟؟؟!!!